Do rodziny chomikowatych zalicza się blisko 300 gatunków
zwierząt. Chomiki właściwe są bliskimi krewnymi
norników i
szczura
piżmowego. Zewnętrznie nie są zbytnio podobne do swych
krewniaków. Zwierzęta bardziej podobne do chomików takie jak:
mysz domowa,
mysz leśna,
suwak i inne z rodziny
Muridae są bardzo dalekimi krewnymi chomików. Z licznej
grupy chomików tylko niektóre gatunki można uznać za zwierzęta
domowe. Należą do nich
chomik syryjski,
chomik Roborowskiego,
chomik chiński,
chomik dżungarski i
chomik Campbella. Hodowane w domach chomiki mają swych krewnych
żyjących na wolności.
Żywienie
Podstawowym pokarmem jest specjalistyczna mieszanka dla
gryzoni. Jako dodatek żywieniowy podaje się:
- Nasiona –
pszenica,
owies,
kukurydza,
jęczmień,
len,
sorgo,
proso
oraz pestki
słonecznika i
dyni
(dwa ostatnie w małych ilościach, ze względu na dużą ilość
tłuszczu).
- Warzywa –
marchew,
buraki,
rzepa,
brokuł,
endywia,
szpinak,
ogórek,
słodka papryka,
pomidor, liście
kalafiora,
pietruszka.
- Owoce –
jabłko,
gruszka,
winogrona,
arbuz,
maliny,
truskawki,
banany.
- Zioła –
krwawnik pospolity,
gwiazdnica pospolita,
starzec zwyczajny,
koniczyna,
mniszek pospolity,
tasznik pospolity,
koper, liście
maliny.
- Inne –
rodzynki, gotowane
jajko (białko),
ser
biały,
ryby
(gotowane bez soli),
krewetki.
- Owady – chomiki też bardzo chętnie jedzą larwy
mącznika. Należy im podawać 3-4 owady tygodniowo,
żeby uzupełnić potrzebne białko.
Nie wolno chomików karmić: kruchą
sałatą,
cebulą, fasolą, owocami pestkowymi, solonymi orzeszkami i słodyczami
oraz owocami cytrusowymi.
Do ścierania zębów poza twardym pokarmem mogą służyć gałązki z
drzew owocowych (jabłoni
czy
gruszy) oraz gałązki
orzecha włoskiego.
Wygląd
- długość ciała – wynosi od 13 cm
- długość ogona – do 3,5 cm .
- kolor futra – szary
- ogon i łapki – jasne, nieowłosione.
Rozród
U chomików karłowatych
ruja
nie odbywa się zbyt wyraźnie. Powtarza się ona cyklicznie co 4-6
dni. Zaloty chomików karłowatych mają podobny przebieg jak u
chomików syryjskich, lecz trwają krócej. Rozwój młodych
przebiega bardzo podobnie jak u chomika syryjskiego. Chomiki
karłowate rosną do końca życia.
Rozmnaża się przez cały rok (samica rodzi 3 do 7 razy w
roku), toteż płodność tego gatunku jest stosunkowo wysoka.
Samica po 21-dniowej ciąży rodzi przeciętnie od 4 do 7 młodych,
choć zdarzają się większe mioty, liczące nawet powyżej 10
młodych. Młode osiągają dojrzałość płciową po 1 do 2 miesięcy.
Chomik dżungarski żyje od 2 do 3 lat.
Chomik dżungarski nie jest gatunkiem agresywnym. Jest
towarzyski i dobrze się czuje w otoczeniu ludzi (o ile od małego
ma z nimi kontakt).
Hodowla kilku chomików jest trudna, gdyż muszą one mieszkać w
odizolowaniu od siebie nawzajem. Często występuje agresywność
wobec osobników tej samej płci już w wieku około 1,5 miesiąca i
nasila się wraz z wiekiem. W przypadku osobników różnej płci,
mieszkającej w bliskim otoczeniu, będzie dochodziło do
intensywnego rozmnażania.Ojczyzną chomika syryjskiego jest
Azja Mniejsza,
gdzie zamieszkuje on tereny
pustynne i półpustynne, można go spotkać też na polach
zbożowych. Złocista barwa futra (stąd nazwa łacińska auratus
– złocisty) utrudnia obserwowanie tego gryzonia na wolności,
przez co mało wiadomo o jego biologii i zachowaniu.
Lasostepy,
stepy,
mokre tereny,
półpustynie i
pustynie europejskiej strony
Rosji,
Kaukazu, południa zachodniej
Syberii,
Środkowej Azji.
Na południu może zamieszkiwać siedziby ludzkie, w szczególności
budynki gospodarskie, gdzie ma pod dostatkiem pożywienia.
Chomik bałkański prowadzi nocny tryb życia. Czasami kopie
własne
nory, choć bardziej lubi mieszkać w tych wykopywanych przez
inne gryzonie. W razie niebezpieczeństwa ukrywa się w niej, gdyż
tak jak
myszy i
szczury ma krótkie łapki, które uniemożliwiają szybki bieg.
Pożywienie –
nasiona trzyma w odległości 100-500 m za norą. Chomik nie
zapada w
sen zimowy ani odrętwienie (jest mało aktywny), dlatego,
żeby zapewnić sobie pokarm, przed zimą zbiera do 800 g nasion.
Prawdopodobnie nie jest agresywny.
|
Grupa ras udomowionego
królika europejskiego,
zajęczaka z rodziny
zającowatych. Popularne zwierzę domowe. Nierasowe miniatury
charakteryzują się wielkością i masą, dochodzącą do 3,5 kg . Mają też
dłuższe i wyraźnie oddzielone od siebie uszy (do 11 cm). Wszystkie
rasy miniatur pochodzą od dzikiego królika, zamieszkującego
pierwotnie
Hiszpanię. Pierwszą rasą królika miniaturowego był królik
gronostajowy wyhodowany w Anglii, charakteryzujący się białym
futerkiem
Budowa
- Długość ciała
35 cm do 40 cm
- Długość uszu
5,5 cm (długość rasowych dorosłych miniaturek nie może
przekraczać 5,5 cm)
- Masa ciała
W zależności od rasy
- gładkowłosy – między 800 a 1200 g
- lew – między 800 a 1200 g
- Mini Lop – między 1500 a 2500 g
- Rex – między 700 a 1000 g
- Angora – między 800 a 1400 g
- Barwa sierści
Bardzo zróżnicowana, od białej, przez kremową, brązową,
niebiesko-białą i szarą, do czarnej. Występują także osobniki
wielobarwne.
- Barwa oczu
zazwyczaj ciemnobrązowa, zdarza się też niebieska, a u
albinosów czerwona
- Długość życia miniaturek
Może osiągnąć wiek 10 lat (jednak przeciętnie żyje około 7 lat
- Długość ciąży
28-31 dni
- Liczba młodych
Rasowe miniaturki około 4. Nierasowe małe króliki około 8, a
większe do 12
- Dojrzałość płciowa
Samice 7 miesięcy, samce 5 miesięcy
- Odżywianie
Roślinożerca. Jednymi z najważniejszych składników diety każdego
królika jest woda i
siano.
Króliki chętnie spożywają
liście
mniszka lekarskiego. Przysmak to
soczewica. Nawet krótkotrwała głodówka może się zakończyć
nieodwracalnymi zmianami w układzie pokarmowym królika.
- Aktywność
Noc i wcześnie rano
- Pielęgnacja królika
Króliki krótkowłose np . rasa Rex czesze się raz na tydzień,
natomiast długowłose należy czesać codziennie i co jakiś czas
obcinać futerko.
|
